In het overvloedige universum van het surrealisme valt één naam op met een boeiende singulariteit: Olivier Lamboray. Geboren in 1968 in België, doordrenkt deze surrealistische schilder zijn doeken met een deel van zijn ziel, geleid door liefde, een fascinatie voor architectuur en een onwrikbare passie voor treinen. Lamboray schildert niet alleen beelden; hij vertaalt de reis van zijn leven, een pad getekend door dromen en ontdekkingen, waar elk werk een open deur wordt naar zijn innerlijke universum.
Olivier Lamboray ontdekte de schilderkunst in 1992, tijdens zijn studie als artdirector in reclame aan het Centre des Arts Décoratifs in Brussel. Terwijl het reclamevak beperkingen en restricties oplegde, bood schilderen hem een ware ontsnapping, een totale vrijheid. Voor hem werd deze nieuwe vorm van expressie een manier om opnieuw in contact te komen met zijn essentie, zich te bevrijden van externe verwachtingen en de diepten van zijn wezen in te duiken.
Schilderen is voor hem niet alleen een artistieke discipline, maar een innerlijke reis, een introspectief avontuur waar hij sereniteit, reflectie en vooral de kans vindt om zijn droom te leven. Het is een manier om zich te bevrijden van externe invloeden, een daad van bevrijding waar elke penseelstreek zijn uniekheid weerspiegelt.
Olivier heeft een unieke visie op kunst. Volgens hem is elke kunstenaar een volledig wezen, met een eigen perspectief op de wereld. Op 25-jarige leeftijd besloot hij zich af te wenden van andere kunstvormen om te voorkomen dat hij beïnvloed zou worden door wat al bestond. Deze radicale keuze stelde hem in staat te schilderen wat hij diep van binnen voelde, zijn essentie uit te drukken via zijn creaties.
Zijn werken zijn doordrenkt met persoonlijke symbolen, verwijzingen naar belangrijke momenten in zijn leven. De cijfers op zijn doeken zijn nooit willekeurig; ze vertegenwoordigen herinneringen, betekenisvolle gebeurtenissen, vaak gerelateerd aan liefde en belangrijke ontmoetingen. Zijn kleine leren koffer, een symbool van reizen en vrijheid, is een ander terugkerend element in zijn werk. Het belichaamt de droom, de ontsnapping, en herinnert ons eraan dat het leven een reis is waarvan de rijkdom afhangt van wat we ervan maken.
Voor Olivier is surrealisme veel meer dan alleen een artistieke stroming. Het is een filosofie, een manier om het leven anders te zien, om alternatieve realiteiten te verkennen waar de wetten van onze wereld niet langer van toepassing zijn. Surrealisme, volgens hem, is de kracht om met de realiteit te spelen, om werelden te creëren waar zwaartekracht niet bestaat, waar alles mogelijk wordt. Het is een zoektocht naar vrijheid, een uitnodiging om dichter bij de droom te komen.
Het belang van surrealisme in het werk van Olivier Lamboray ligt in zijn vermogen om ons te laten dromen, om onze realiteit in vraag te stellen, om nieuwe visies op de wereld te bieden. Zijn doeken zijn open deuren naar andere dimensies, uitnodigingen voor een spirituele reis voorbij tijd en ruimte. De klokken zonder wijzers, aanwezig in zijn werken, symboliseren deze zoektocht naar het hiernamaals, deze verkenning van een mystiek elders.
Door zijn kunst wil Olivier Lamboray veel meer bieden dan alleen visuele schoonheid. Hij streeft ernaar een vleugje droom, liefde en hoop in het leven van degenen die zijn werken beschouwen, te brengen. Zijn wereld is een blauw universum, zonder wolken, bevolkt met verhalen over liefde, elegantie en verlangen. Het is een wereld waarin men kan ontsnappen, al is het maar voor even, om te dromen van een betere realiteit.
Wanneer hij die golf van energie voelt, die bruisende vreugde tijdens het schilderen, weet Olivier dat hij op de juiste weg is, het pad van zijn dromen. En het is met dezezelfde energie dat hij zijn artistieke reis voortzet, vol stoom vooruit, om een straal van licht en positiviteit in het leven van anderen te brengen. Olivier Lamboray is niet alleen een kunstenaar; hij is een dromerige reiziger, een architect van emoties en een boodschapper van hoop.
