Het werk van André Navez met cement begon iets meer dan twintig jaar geleden. Dit materiaal boeit hem op vele manieren: de verschillende mogelijke korrelgroottes, de dichtheid van het mengsel, de reactie op vochtigheid en uiteindelijk de extreme matheid en de manier waarop het licht vangt.
In zijn werkwijze hecht hij veel belang aan het gebaar, als een ademhaling, aandachtig voor het drogen, de ware onthuller.
Zijn oppervlakken zijn in de massa gekleurd en ondergaan ook, “in het verse,” talrijke besproeiingen, onderzoeken van intensiteit, ritme en licht. Hij beschouwt zijn oppervlakken als levend, met een eigen realiteit: het zijn geen beelden.
Zijn ingreep wil discreet blijven.
André Navez houdt er ook van om oppervlakken naast elkaar te plaatsen die met elkaar resoneren. De ene heeft de andere nodig om te bestaan.
Voortdurend op zoek naar de geest van de materie…